Freds baan bij de schouwburg komt vrij na 26 jaar; ‘Dit is je kans!’

CUIJK | Fred van Rossum is Hoofd Financiële Administratie bij de schouwburg in Cuijk. Al 26 jaar zorgt de boekhouder er voor dat het huishoudboekje van de Cuijkse cultuurtempel geordend en kloppend is, neemt hij avonden de regie over en slooft hij zich op andere manieren uit. Echter, nu klopt het pensioen aan de deur en komt Freds ‘droombaan’ vrij. “We willen dat iedereen hier over nadenkt. Het is echt geweldig werk!”

“’Hoofd Financiële Administratie’, dat is een heel groot begrip,” lacht Fred. “Het is hier niet zoals bij grote organisaties dat ik tientallen mensen onder mij heb zitten. We zijn een grote organisatie als het aankomt op de verschillende geldstromen, maar ik doe dit werk enkel met m’n assistente. Ja, dan ben je al gauw ‘Hoofd’.”

Het is aan Fred om er voor te zorgen dat het geld van de bezoekers goed binnenkomt, dat de artiesten hun betaling krijgen, het personeel, de groothandels en ga zo maar door. Op heel veel momenten komen er relatief kleine bedragen binnen, terwijl er iets sporadischer groter wordt gespendeerd. “Kortom, de balansrekening moet goed in de gaten worden gehouden. Er komt dagelijks werk bij wat bijna direct gedaan moet worden, wil je niet achter feiten aanlopen,” legt Fred uit. “En dan heb je nog het verschil in de jaaromzet en BTW-omzet.”

‘Ik weet het nog goed’
‘Per toeval’ is de Cuijkse cijfertjesman op deze positie gekomen. Het begin van zijn 52-jarige curriculum werd besteed in de bouw. Het was een hernia die Fred dwong om zich om te scholen. “Na twee jaar studie in Hoensbroek kwam ik terecht in Utrecht bij Stichting IDC. Zij maakten zich hard voor kennis en advies over gehandicaptenzorg.” Fred grinnikt: “Wel toevallig. Oud minister Til Gardeniers was toen voorzitter van de stichting. Nu woon ik in de Gardeniersdreef hier in Cuijk.”

Nadat het IDC om subsidieredenen opging in het NIZW (Nederlands Instituut voor Zorg en Welzijn) moest Fred uiteindelijk weer naar het arbeidsbureau. “Ik weet het nog goed, het was 26 januari. Ik kwam daar binnen en zag dat ze een vacature hadden hier bij de schouwburg. Ik had altijd in een sporthal willen werken vanwege de grote toeloop van blije mensen. Dit is bij een schouwburg eigenlijk niet heel anders dus ik informeerde er naar. De vacature was volgens het meisje achter de balie waarschijnlijk al ingevuld, maar misschien moest ik de schouwburg even bellen. Voor de zekerheid.” Dit bleek waar te zijn, met nadruk op ‘was’. De gevonden persoon bleek geen match. Fred schreef direct een sollicitatiebrief en zat diezelfde avond nog aan tafel met het bestuur van de cultuurtempel. Nog voor hij thuis was hing de voorzitter alweer aan de lijn. Fred: “Ik kon 1 februari beginnen.”

Persoonlijke banden en roekeloos gedrag
In de loop der jaren heeft Fred al heel wat meegemaakt en kent hij talloze artiesten, ook op persoonlijk vlak. Bert Visscher en Frank Boeijen zijn bijvoorbeeld kind aan huis in Cuijk. Fred: “En natuurlijk Tineke Schouten. Zij vraagt mij altijd hoe het met de (klein)kinderen gaat. Je hebt artiesten waar je echt een band mee opbouwt. Tineke is er zo één. Een hele leuke vrouw.”

‘Leuk’ is sowieso dé beste beschrijving van het werken bij de schouwburg in Cuijk. Fred is lovend over het hechte team waarin iedereen voor elkaar klaar staat. Maar ook de werkzaamheden an sich leggen hem geen windeieren. Het regelen en organiseren, de diversiteit en de soms bizarre gebeurtenissen, het is allemaal even geweldig. “Je maakt echt dingen mee!” zegt Fred verrukt. “Ik weet bijvoorbeeld nog goed dat er een Braziliaans optreden bij de carnaval was. Ik had die avond regiedienst en alles zou gewoon voorspoedig verlopen. Tot één van die artiesten op het podium, zonder dat ik er vanaf wist, met brandende stokken ging jongleren. Hartstikke gevaarlijk natuurlijk.” Fred begint te lachen: “Ik ben als de wiedeweerga met een brandblusser achter het podium gaan zitten. Hand op de hendel; ik was er helemaal klaar voor. Ik dacht bij mezelf: ‘Als er ééntje valt is het de mijne’. Gelukkig ging alles goed en heeft niemand mij gezien. Maar later verscheen er wel een negatief stuk in de krant over dat wij roekeloos bezig waren geweest. Ze moesten eens weten…”

Droombaan
En zo kan Fred nog eindeloos doorbabbelen over het werken bij Schouwburg Cuijk. Dat geen dag hetzelfde is staat buiten kijf. Maar aan alles komt een einde, ook voor Fred. Met een dubbel gevoel gaat hij medio 2023 met pensioen en kan hij meer tijd besteden aan zijn vrouw, (klein)kinderen en zijn grote passie als scheidsrechter bij volleybalvereniging Vocala. “Ik zal hier zeker nog geregeld komen,” zegt hij trots. “Maar niet om te werken. Daar hopen we iemand anders voor te hebben gevonden. Dat mag iemand zijn die dringend werk zoekt, maar ook iemand die niet op zoek is maar wel denkt ‘dat lijkt mij nou echt leuk!’ kan schrijven.” Fred moedigt iedereen aan om een gooi te doen naar de vacature: “Deze droombaan komt maar ééns in de 26 jaar langs!”

www.schouwburgcuijk.nl/vacatures