‘Wat als Emieltje en Wimpie waren opgegroeid aan ‘n Amsterdamse gracht?’

Vraag het maar eens rond in Maastricht: (de elite van) Boxmeer rules the world in de hoofdstad van Limburg. Eerst was er die Boxmerenaar die gouverneur van de provincie werd. Op een avond in december werd die gebeld door iemand die net als hij vrolijk was opgegroeid in Boxmeer. Ook door hun beider politieke leven kenden ze elkaar goed. “Zeg Emile””, luidde de vraag van oud-dorpsgenoot Wim, “jij zoekt nog een nieuwe burgemeester voor Maastricht, is dat misschien iets voor mij?” “Wim”, zei Emile “ík steun je.” 

De sollicitatiebrief was snel geschreven en Wim werd door zijn oud-dorpsgenoot doorgestuurd naar de vertrouwenscommissie. Wim Hillenaar, zoon van Wim Hillenaar die 20 jaar burgemeester van Boxmeer was, oud-burgemeester van Cuijk, tot 1 februari burgemeester van het Land van Cuijk, wordt de nieuwe burgemeester van Maastricht. Het is een fenomenale wending in het leven van de man die door een grote meerderheid alhier werd gezien als de ideale nieuwe burgemeester van het Land van Cuijk. Met – jawel hoor! – Emile stond hij bovenaan in de poll van De Gelderlander. Maar begin december kreeg hij een enorme optater, toen hij door de vertrouwenscommissie niet op de eerste plaats werd gezet. Soms lacht het leven je onverwacht weer toe, hè Wim, Maastricht lonkte en Emile was goed gemutst. Prachtig verhaal.

Maar nou komt de grote vraag. Wat als kleine Emile en Wimpie samen waren opgegroeid aan een der Amsterdamse grachten? Hadden wij dan boos gesproken over de grachtengordel waar onderling baantjes worden vergeven? “Dit kan toch niet”, verzuchtte een lieve vrouw uit mijn inner circle. “Zo’n vriendjespolitiek, daar doet Emile echt niet aan. Allebei hun jeugd in Boxmeer, daar mag het niks mee te maken hebben, dan is het vriendjespolitiek”, reageerde de mevrouw, bijna in paniek. Ik vroeg de mevrouw of ze haar vriendin zou bellen als die hoofd van een afdeling in het gemeentehuis zou zijn waar een vacature was waar zij graag op zou willen solliciteren? Ja, antwoordde ze schuchter. Is dit dus gewoon de dagelijkse praktijk van het leven? Kennen en gekend zijn, op de goede plek geboren worden, mazzel hebben.

Maastricht, gefeliciteerd, Wim is een prima vent. Maar één ding is zeker: als Wim Hillenaar de afgelopen 11 jaar burgemeester van pakweg Winterswijjk was geweest, was hij nooit en te nimmer burgemeester van Maastricht geworden.

Koos